Pole lawy pochodzącej z erupcji z 1651 roku i stacja kolei wąskotorowej, dzięki której dostałem się w to fantastyczne miejsce. Wyobraźcie sobie przygrzewające, marcowe słońce i jednocześnie chłodny wiatr, chropowatość skał i dźwięk pasterskiego dzwonka, niosący się po okolicy. Na trzecim zdjęciu możecie poćwiczyć wzrok w poszukiwaniu pasterza i jego białych, brązowych i czarnych kóz. Taki księżycowy krajobraz z bardzo nieregularną powierzchnią terenu oraz skałami ostrymi jak pumeks na żywo robi niesamowite wrażenie.
/// Bronte, Sycylia, marzec 2019